Altijd in onze gedachten

Hopper   *10-06-1998  - 01-04-2009

 

Nog een keer een knuffel,
wat praten en strelen.
Het goede besluit,
het afscheid op tijd.
Geen woorden,
slechts liefde.
Je oogjes gesloten,
Nooit meer …….
Maar in mijn hart voor altijd.

Dag lieve jongen ik zal mijn adjudant missen 
 

 

*

Kaatje  *18-03-2006- 02-12-2010

 

2 December heb ik met pijn in mijn hart afscheid genomen van mijn lieve lieve Kaatje.
De eerste keer dat ik haar zag was ze 10 minuten oud en was opslag verliefd ,ik hoefde Joop echt niet te overtuigen dat zij bij ons hoorde door mijn enthousiasme kwam hij daar wel achter terwijl ik helemaal niet van plan was om er een pup bij te nemen,maar haar moest ik gewoon hebben ik had iets met Kaatje.
Het eerste jaar van haar leventje heeft ze veel tegenslagen gehad wat bepalend was voor de laatste 3 jaar.
Ze werd angstig en ik moest o zo uitkijken met de wandelingen dat ze er niet tussen uit kneep als we een vreemde hond tegen kwamen.
Een goede therapie ,we begonnen met behendigheid.
Normaal werd er in 6 lessen bekeken of je hond er geschikt voor was zo niet mocht je niet verder.
Toen ik uitlegde aan de instructeur waarom ik met haar wilde beginnen was het geen punt als ze nog 6 lessen nodig had.
Het was erg veel stres de eerste 4 lessen er mocht geen hond achter ons staan of ze verzette geen poot,maar langzaam aan kwam ze los. de laatste les kregen we de A schutting en dat moment vergeet ik nooit meer dat ze boven op de schutting bleef staan en ik de klik zag van maar dit is leuk…ik geloof dat ze die les er wel 20 keer er over heen is gegaan zoveel lol had ze.
Zolang er bekende honden in de groep zaten ging het steeds beter en zag je haar het vertrouwen weer terug krijgen. Kaatje had een uitgesproken voorkeur voor bepaalde reuen en kon dan zo heerlijk uit haar dak gaan als ze die zag,zo erg dat ze er zelfs voor in de auto sprong waar ze een gloeiende hekel aan had.
Ik heb veel lol gehad met haar wat een eigenwijze does die dacht dat de schutting het enige toestel was van de behendigheid.
Dat mijn meisje niet voor het geluk geboren is weten we nu als we terug kijken naar de afgelopen 4 jaar wat hebben we de DA vaak bezocht.
Maar de donderslag was wel 5 weken geleden de prognose kanker.
Sinds gisteren kreeg ze aanvallen van benauwdheid en wilde ze niet meer eten ondanks dat haar staartje nog volop kwispelde en ze graag naar buiten wilde in de sneeuw,ze ging dan achter in de tuin onder het afdak liggen zodat ze zich verstopte wat voor mij vannacht de doorslag gaf van nu geeft ze aan dat het genoeg is geweest.
Mijn lieve Kaatje was een doesje wat geen aandacht vroeg,altijd achteraan zat bij het koekjes uit delen,nooit geen conflicten opzocht ze trok haar eigen plan.
Maar wat kon ze uit de hoek komen als er gekibbeld werd hier tussen de andere dames stond zij vooraan om het te sussen en sprong ze er tussen om bij beide de bekken te likken van geen gekibbel in de tent en vreemd genoeg was het dan ook over.
Die 4 jaren waren veel te kort maar lang genoeg om te weten wat voor een geweldige fantastische blije lieve does zij geweest is.
 



 Broes  * 11-07-1996 -03-05-2012

 

De eerste does die in ons leven kwam in 1996 en waar ons doezenvirus mee begon.

Dat het een virus is blijkt wel dat we door al zijn streken waar we grijze haren van kregen het aandurfde om na 2 jaar er nog een does bij te nemen.

Broes was een does uit duizenden voor ons was hij nummer 1

Als je hem gekend had vergeet je hem niet ........heb je hem niet gekend dan heb je een geweldige does gemist.

 

 

 

Meggie Mer-Loe van Wietse Sebastiaan 14-06-2000   14-12-2015

''Ons oudje'' de stammoeder van alle Broeshoppertjes hebben we moeten laten gaan.

Een mooie leeftijd precies op de dag af 15 jaar en 6 maanden.

Maar ook een lange tijd dat ze bij ons geweest is en we haar ontzettend missen.

Gelukkig lopen hier nog een aantal nakomelingen  rond.

 

De 2 zusjes Meggie en Mejuffie gingen tegelijk naar de regenboogbrug en zijn tegelijk gecremeerd zodat ze altijd samen zijn .

Maak jouw eigen website met JouwWeb